ผู้นำ (ซุน ยัดเซ็น)

• ถ้าทำเป็นแต่การมองเห็นปัญหา  เรียกว่า  "โหร"
• ถ้ามองออกแต่การแก้ปัญหา        เรียกว่า  "เสนาธิการ"
• ถ้ามีศักยภาพ กล้าทำ             เขาเรียกว่า  "นักเลง"
• แต่ถ้ามีครบหมดทุกข้อและรู้เท่าทันกระแสโลก สามารถก้าวไปให้ทันโลกได้ เรียกว่า "ผู้นำ"

ผู้นำ (นิพนธ์ เรื่อง สามกรุง)

           ใคร ๆ ใคร่ซอกซ้อ     ซอนคำ บ้างเอย   
          เค้าเคล็ดเท็จจริงอำ    อิตถ์อ้าง

          สมญาว่า "ผู้นำ"          คนชนิดไหนหนอ

          ชี้เช่น เป็นนายห้าง     แห่งบ้านเมืองคน

ยุคเข็ญเห็นแน่แท้       นรไทย

ว่าจะต้องมีใคร            สักผู้

ซึ่งปวงประชาใจ         จงรัก

ยอมเชื่อยอมฟังรู้        ว่าไร้ใจโกง

          ผู้นำจำต้องเฟื่อง       ฟูปัญ  ญาแฮ

          ใครชั่วใครดีทัน         เท่ารู้

          บำบัดอัตตเหตุอัน     เอือมจิต

          รู้ระมัดตัดโลภผู้         พวกพ้องของตน

น.ม.ส. 

ผงชูรสทำให้อาหารอร่อยจริงหรือ

          ผงชูรสเป็นสารปรุงแต่งรสอาหารชนิดหนึ่งที่กลายเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับคนไทย  บางคนมีความรู้สึกว่าอาหารจานใดที่ไม่ได้ใส่ผงชูรส จะไม่อร่อยเลย   ผงชูรส คือวัตถุที่มีส่วนประกอบของสารเคมีที่เรียกว่า " โมโนโซเดียมกลูตาเมท (MSG ; Mono Sodium Glutamate) ผงชูรสแท้มีลักษณะเป็นเกล็ดที่มีรูปร่างเป็นแท่างสี่เหลี่ยมปลายข้างหนึ่งเล็ก หรือปบลายทั้งสองข้างใหญ่กว่าตรงกลางคล้ายกระดูก มีสีขาวค่อนข้างทึบ
         โมโนโซเดียมกลูตาเมทจะมีรสของเนื้อต้ม  ผู้ชำนาญในการชิมอาหาร ได้ให้ความเห็นว่า  ผงชูรสมีหลายรสรวมกันอยู่ ทั้งเปรี้ยว เค็ม หวาน และขม  นอกจากนี้ โมโนโซเดียมกลูตาเมท ยังสามารถกระตุ้นประสาทในปากและลำคอ ทำให้รู้สึกอร่อยขึ้นได้อีกด้วย  แต่การปรุงรสอาหารโดยผงชูรสนั้น ควรระมัดระวังในเรื่องปริมาณที่ใช้  องค์การอนามัยโลก กล่าวว่า "ใน 1 วัน เราควรให้ผงชูรสเข้าร่างกายไม่ควรเกิน 120 มิลลิกรัม ต่อน้ำหนักตัว 1 กก.  ดังนั้น คนที่น้ำหนัก 50 กก. ก็ไม่ควรรับประทานเกิน 6 กรัม ต่อวัน หรือประมาณ 1 ช้อนชา  เพราะถ้ามากกว่านั้น จะเกิดอาการ ร้อน ชา ที่ต้นคอ และที่หลัง  อ่อนเพลีย และอาเจียน อาการแพ้นี้ไม่แน่นอน ขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล  บางคนเมื่อรับประทานเขาไปเพียงเล็กน้อยก็แพ้ได้  บางคนได้รับเกินกว่า 10 กรัมแล้ว ยังไม่แพ้เลยก็ได้
..............................

การรักษาคำพูด / รักษาสัญญา

      การรักษาคำพูดให้น่าเชื่อถือเป็นเรื่องสำคัญ เพราะนับได้ว่าเป็นรากฐานชีวิตที่มีอิทธิพลทั้งต่อตนเองและผู้อื่นและต่อประเทศชาติด้วย เราต้องคิดใคร่ครวญตรึกตรองอย่างรอบคอบก่อนที่จะพูด หรือสัญญาสิ่งใดออกไป  และเมื่อตัดสินใจพูดไปแล้ว จะต้องรักษาสิ่งนั้นอย่างสุดความสามารถ  แม้ว่าจะต้องฝ่าฟันปัญหาอุปสรรคก็ยังต้องใช้ความมานะ หรือความพยายามที่จะรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับผู้อื่นอย่างถึงที่สุด
   
       ก่อนที่จะรับปากใคร หรือพูดสิ่งใดออกไป จำเป็นต้องมีการคิดไตร่ตรองให้รอบคอบ ตามข้อเท็จจริงและเหตุผลความเป็นไปได้ที่มีอยู่เสียก่อน  เราไม่ควรรับปากใครบนพื้นฐานของความเกรงใจ หรือรับปากไปตามอารมณ์ความรู้สึกขณะนั้น และที่สำคัญ เราต้องกล้าพูดความจริงว่า เราสามารถรักษาคำพูดได้หรือไม่  เพื่อเราจะได้ไม่ต้องเสียใจที่จะต้องรับผิดชอบต่อคำพูดที่ไม่รอบคอบของเราในภายหลัง

ดั่งคำคมที่กล่าวไว้อย่างกินใจ เช่น

"คำมั่นสัญญา  อาจทำให้เราเป็นเพื่อนกัน  แต่ถ้าไม่มีหลักเกณฑ์ใดมาควบคุมแล้วละก็  สักวันหนึ่่ง คำมั่นสัญญานั้น  อาจทำให้เรากลายเป็นศัตรูกันได้ เช่นกัน"

       **เบนจามิน  แฟรงคลิน**

"ทางที่ดีที่สุดที่จะรักษาคำพูดคือ  อย่าพูดให้สัญญากับใคร"

      เพราะคำพูดเมื่อหลุดออกจากปากไปแล้ว ไม่สามารถที่จะเรียกกลับคืนได้ เราต้องตระหนักในคำพูดทุกถ้อยคำของเราที่ตัดสินใจกล่าวออกไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดที่เรากล่าวสัญญาว่าจะกระทำสิ่งใด เราจะต้องเป็นผู้มีสัจจะรักษาคำพูด และพยายามกระทำให้เกิดขึ้นตามสิ่งที่พูดไว้ให้ได้

นโปเลียน โบนาปาร์ต

ความแก่

พุทธทาสภิกขุ

พุทธทาสลิลิตคำกลอน

ความแก่หง่อม     ย่อมทุลัก     ทุเลมาก

                        ดั่งคนบอด              ข้ามฟาก     ฝั่งคลอง หา

                        วิธีไต่                    ไผ่ลำ         คลานคลำมา

                        กิริยา                    แสนทุลัก     ทุเล แล

ถ้าไม่อยาก     ให้ทุลัก     ทุเลมาก

                        ต้องข้ามฟาก          ให้ถึงทั่ว     ก่อนตัวแก่

                        ก่อนตาบอด           หูหนวก      สะดวกแท้

                        ตรองให้แน่            แต่เนิ่นๆ     รีบเดินเอยฯ

ครรลอง ของความควร

พุทธทาสลิขิตคำกลอน

พุทธทาสภิกขุ

มัวแต่กลัว   ก็ไม่มี   ที่ทำถูก

                                      แถมมีคน          จูงจมูก   ไถลถลำ

                                      ที่กล้าเดิน         ก็บิ่นบ้า   หาบาปกรรม

                                      รีบรู้ธรรม          ให้ถูกคลอง   ของความควรฯ

             ถ้าฐานะ   ตาอยู่กลาง   หว่างเขาควาย

                                      ยิ่งใกล้ตาย      ทุกประตู       รู้สอบสวน

                                      ไม่อ่อนแอ       ไม่ผลามผลี   มีขบวน

                                      ให้ถูกถ้วน        รอบคอบ      ระบอบงานฯ

     ที่ตัวเล็ก   เหมือนเด็ก   ถูกขี่ข่ม

                                     ต้องดูน้ำ   ดูลม   ไปทุกด้าน

                                     ที่ตัวใหญ่   โกยกำไร   ทุกฐานการณ์

                                     รีบคิดอ่าน   เสียใหม่   ให้ถูกควรฯ

คนโชคดี (ที่ได้ไหว้เขา)

พุทธทาสภิกขุ

พุทธทาสลิขิตคำกลอน

ถ้าไหว้เขา     เราได้     การไหว้ตอบ

                              เป็นระบอบ             แต่โบราณ     ท่านขานไข

                              พุทธองค์               ทรงสอน       ให้สนใจ

                              หมั่นทำไป             สวัสดี           มีแก่ตนฯ

อีกทางหนึ่ง     ทำให้     ใกล้นิพพาน

                              เพราะตัดรอน     อหังการ        ไม่พองขน

                              เป็นประจำ         อยู่เสมอ        ไม่เผลอตน

                              นับเป็นคน         โชคดี            ที่สุดเอยฯ